[QZGS ShortFic][เยี่ยซิวxเฉินกั่ว] Really, Really Happy Birthday 1

 

“Really, Really Happy Birthday”

ตอนที่ 1

 

Quanzhigaoshou (เทพยุทธ์เซียน Glory/The King’s Avatar/Master of Skill) Short Fan-fiction
Pairing: 叶果/葉果 เยี่ยกั่ว (เยี่ยซิวxเฉินกั่ว)

 

**Warning**
– แฟนฟิคชั่นเรื่องนี้มาจากจินตนาการ (มโน) ของผู้แต่งแฟนฟิคชั่นทั้งสิ้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับนิยายต้นฉบับแต่อย่างใด
– Spoiler Warning ไม่ถึงกับสปอยล์มาก แต่ถ้าจะให้ดีควรอ่านนิยายต้นฉบับให้ถึงช่วงที่สมาชิกซิงซินกลุ่มแรกมารวมตัวกัน (ประมาณบทที่ 618) ก่อนค่ะ
– แฟนฟิคเรื่องนี้เป็นคู่ “เยี่ยซิว x เฉินกั่ว” นะคะ ใครที่ไม่ชอบคู่นี้ กรุณาหลีกเลี่ยงค่ะ
– (คิดว่าน่าจะ) OOC (Out of Character) ค่ะ

 

“เค้กของใครน่ะ หน้าตาอย่างกับป้ายฮวงซุ้ย”

ทุกคนที่ได้ยินเสียงนี้ช็อกราวกับเห็นผี สะดุ้งจนตัวโยน เว่ยเชินถึงกับร้องเชี่ยออกมา

ผี…ผีเจ้าของฮวงซุ้ยจริงๆ ไอ้หมอนี่เพิ่งจะคล้อยหลังไปไม่ถึงนาที ในขณะที่ทุกคนกำลังโล่งใจ รีบรุมล้อมกันแกะกล่องเค้กที่จะใช้เซอร์ไพรส์วันเกิดอย่างวุ่นวายเนื่องจากมีช่องว่างเวลาสำหรับเตรียมการทั้งหมดอย่างจำกัด อยู่ดีๆ เจ้าของวันเกิดก็ชะเง้อเข้ามาในวงแล้ววิพากษ์วิจารณ์ถึงเค้กที่ว่านั่นด้วยเสียงเนือยๆ เสียอย่างนั้น

จากตั้งใจจะเซอร์ไพรส์ กลับเป็นฝ่ายโดนทำให้ติดสถานะ “เซอร์ไพรส์หมู่” เสียเอง การไปกลับจากร้านสะดวกซื้อด้วยความเร็วขนาดนี้ มีแต่ผีเท่านั้นที่ทำได้ หากไม่ใช่ผีแล้ว คนที่คิดลูกเล่นย้อนศรกับอนาคตลูกทีมและเจ้านายผู้หวังดีเช่นนี้ จะต้องมีวิญญาณของผีห่าซาตานตนใดสถิตอยู่ในใจกันแน่!?

“นาย! นาย…นาย…” เฉินกั่วหมุนตัวมาเป็นคนแรก หน้าเป็นเส้นดำ จ้องเยี่ยซิวเขม็ง ยืนชี้หน้าเยี่ยซิวอยู่ครึ่งค่อนวันก็พูดออกมาได้แค่คำเดิมซ้ำสามคำ

[RO One-shot][Not~A~Circle: Cather & Lilys] Reason

 

“Reason”

 

Ragnarok Online (แร็กนาร็อกออนไลน์) One-shot Fan-fiction
Main Characters: Cather (Priest ♂) & Lilys (Priest ♀)
Main Universe: Not~A~Circle

 

**Warning**
– แฟนฟิคชั่นเรื่องนี้ใช้ตัวละครที่สร้างขึ้นเอง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อหาของเกมแต่อย่างใด
– เซตติ้งและตัวละคร มาจากจักรวาล Not~A~Circle ซึ่งเกี่ยวโยงกับผลงานชิ้นอื่นของเราค่ะ

 

“ต่อสู้กับความตาย? …ไม่เคยคิดไปถึงขั้นนั้นเลยแฮะ” ลิลี่โคลงหัวเหมือนพยายามนึกหาเหตุผลของตนขึ้นมาบ้าง แล้วก็พบว่าเมื่อเวลาผ่านมานานมากแล้ว เหตุและผลที่เคยดูหนักแน่นก็เหมือนจะลางเลือนตามกาลเวลาไปด้วย “เอ… ตอนนั้น ฉันก็แค่คิดว่ามันคงจะน่าสนุกดี ถ้าได้มอบชีวิตให้ใครสักคน แล้วจากนั้นก็ได้ชีวิตนั้นมาเป็นของตัวเองในฐานะผู้มีบุญคุณ”